23-04-22 – 22.00 uur
Update bus 1
Na een goede nachtrust en een goed ontbijt zijn we met alle drie busjes naar de shelter gereden. Hier hebben wij vier personen opgepikt, met als eindbestemming Grafhorst. Hier scheiden onze wegen met de andere twee busjes. Wij reden door naar het buitengebied van Warschau, om daar nog drie passagiers bij een opvangplek op te halen. We kwamen over slechte wegen, waar boeren met trekkers, welke in Nederland in een museum zouden kunnen staan, kunstmest aan het strooien waar. Soms deden ze dit zelfs nog met de hand.
Rond half 3 ’s middags zijn een moeder en twee dochters ingestapt. Nadat ze in Staphorst hebben overnacht, zullen ze naar Stolwijk worden gebracht. Met nog dik 1000 km voor de boeg, hebben we geprobeerd wat meters te maken, maar als kleine kinderen naar de wc moeten, moet je toch maar stoppen. Om 6 uur hebben we samen nog wat gegeten. En of je nu oma van 75 bent of kind van 6 jaar, Mac Donalds gaat er altijd wel in.
De gehele reis verliep soepel, de mensen klaagden niet en zelfs om de deken, die we voor hen klaar hadden gelegd op de stoelen, werd eerst gevraagd voordat ze deze ook gebruikten. Onderweg zijn we in een ogenblik van een seconde nog nagetekend door de Duitse politie, die foto zal nog wel binnenkomen.
Rond half 2, het is inmiddels zaterdagmorgen, stappen de vier passagiers, met eindbestemming Grafhorst, uit en worden daar goed opgevangen. Tegelijk met ons komt bus 2 ook aan en als afsluiting wordt er een dankgebed uitgesproken. Na een korte rit naar Staphorst krijgen de laatste vluchtelingen onderdak aangeboden. We brengen de bus naar de verzamellocatie en dan zit de reis van 3135 km erop en zijn we wel weer aan wat nachtrust toe. Bedankt voor de steun en support onderweg, op wat voor manier dan ook!
Update bus 2
Na een stevig ontbijt om 7.00 uur in het hotel in Polen en nadat we de dag hebben doorgesproken, zijn we weer vertrokken naar de CRR Shelter, om daar een deel van de vluchtelingen op te halen. Op dit punt vertrekt bus 1 naar Warschau. Bus 2 en 3 rijden via Krakau, om daar ook nog vier vluchtelingen op te halen.
Toen we in Krakau aankwamen, stond er voor ons een rijkgevulde tafel klaar met koffie (op de Poolse manier (kun je van houden)) en thee met veel zoetigheid. De vluchtelingen zijn erg rustig, maar in hun ogen zie je dat ze al veel hebben meegemaakt. Rond 11.00 uur vertrekken we en is onze eerste bestemming een tijdelijke opvanglocatie in Almelo. Tijdens de rit scheiden onze wegen met die van bus 3.
Op de terugweg komen we veel vrachtwagens met militaire goederen tegen en onbeladen vrachtwagens achterop. Bijzonder om te zien hoe vanuit Polen steun wordt gegeven aan Oekraïne. Zo zien we ook veel borden boven de weg, met teksten waarop staat dat ze meeleven met de situatie in Oekraïne en hun hulp bieden. Ook komen we Nederlandse vrachtwagens tegen met hulpgoederen. Ze zijn te herkennen aan het blauw-gele hartje, met daarop de tekst ‘We stand with Ukraïne’, op de achterkant van de trailer.
De reis verloopt goed, totdat we wat gegeten hebben bij de Mac Donalds. Twee van onze vluchtelingen (moeder en dochter) worden misselijk. We moeten vijf keer de snelweg af om het één en ander op te ruimen. Eenmaal in Almelo aangekomen, mogen deze twee mensen uit de bus. Wat een opluchting voor hen! We brengen de overige vijf vluchtelingen naar Grafhorst (aankomst 01.30 uur), waar we bus 1 weer treffen en we God danken voor de reis. Onze vluchtelingen zijn in goede handen. We zijn erg dankbaar dat wij dit werk mochten doen. Alle onbeschrijfelijke emoties en indrukken blijven ons bij.
21-04-2022 – 21.30 uur
Woensdagavond om 21.00 uur zijn we vertrokken vanuit Staphorst, met als bestemming de CRR shelter in Przemysl. Het was een bijzondere reis, omdat we tien passagiers mee hebben genomen. Zij gaan weer terug naar hun thuisfront Zhitomir, omdat het daar nu relatief veilig is.
De heenreis verliep voorspoedig. De kinderen waren rustig en hebben het grootste gedeelte van de reis geslapen. Toen we de grens van Duitsland naar Polen overgingen, meldden we dit en merkten we dat de passagiers hier blij van werden. Af en toe maakten we een korte tussenstop om even van het toilet en onze meegekregen broodtrommels gebruik te maken.
Na een reis van 14 uur en 1350 km. rijden komen we bij de CRR shelter aan, waar we verdere informatie verwachten en er vanuit gingen dat het voor ons hier stopte. Na een bak koffie en een koek horen we dat het erg moeilijk is voor de ouders van onze passagiers om de grens van Oekraïne naar Polen over te komen. Na wat overleg hebben we besloten om hen weer mee in de auto te nemen en vervolgens naar een hotspot te brengen, dichtbij de grens, waar vader en moeder in de rij staan om de grens over te komen. We zien de teleurstelling in de ogen van onze passagiers, dat het langer duurt dan ze verwacht hadden. Tijdens de reis richting de hotspot merkten we erg dat de oorlog aan de gang is. Er is zeer weinig verkeer wat naar Oekraïne gaat of terugkomt. Als we daar aankomen, ziet het er spannend uit. Overal is politie en militaire bewaking. Eenmaal binnengekomen krijgen we patat en koffie aangeboden door de vriendelijke (bekende) vrijwilligers uit onze streek in Nederland.
Na wat communicatie horen we dat het een half uur duurt voordat vader en moeder ook aankomen. We besluiten hierop wachten, maar na een uur is er nog niets en blijkt dat het oversteken van de grens erg moeilijk is. Na wat overleg besluiten we om tot half 4 te wachten, omdat wij ook verder moesten met ons programma. We hoopten natuurlijk dat we het mee konden maken dat het gezin weer met ouders herenigt zou zijn en onze ‘missie’ daarmee afsluiten. Na wat bakken koffie en een potje voetbal met de jongere kinderen, erg onder de indruk zijnde van wat er gaande is, gaan we naar hen toe om aan te geven dat we willen vertrekken. Tijdens het overleg met een vrijwilliger, die aangeeft dat het misschien wel uren kan duren en we ondertussen weer een plan maken, komt één van onze passagiers aanlopen en geeft aan dat haar ouders er zijn. Wat bijzonder! En dat precies om half 4. Het heeft ons allen geraakt, hoe deze familie weer herenigd werd. We werden de goede Hollanders genoemd en kregen enorme dank toegesproken.
Aan het einde van de dag hebben we nog verschillende etenswaar (Denk aan soep, bonen, etc.) naar een opslag gebracht. Zij zorgen dat het vanaf daar verder Oekraïne in wordt gebracht.
Nu eerst een goed diner en een goede nachtrust, om dan morgen weer terug te gaan naar Nederland met 20 vluchtelingen.
16-04-2022
Update bus 3
Op donderdagmorgen werden we wakker in Ternopil. Wie heeft dat ooit kunnen denken?
Na het hartelijke afscheid vertrokken we naar Zhitomir. Een reis van ongeveer 350km door het Oekraïense land. We hadden Serge uit Elburg mee en de twee vrouwen die terug naar huis gingen in Zhitomir. Een zeer indrukwekkende rit. We hebben heel veel gezien… veel checkpoint, soms mooie nieuwe wegen die ineens veranderen in één grote gatenkaas. De enorme uitgestrekte landerijen, waar ze op veel plaatsen toch in deze omstandigheden de akker gereed maakten voor het inzaaien van de gewassen. Een weg waar we ineens niet verder konden en we door een aangereden pad door het board moesten rijden. Een stuk verder waar we niet verder konden omdat er een brug gebombardeerd was in de achterliggende periode, waardoor we toen een stuk moesten omrijden.
We kwamen door de meest kleine plaatsen, waar we op een gegeven moment een militaire basis zagen, waar de sporen van het oorlogsgeweld goed te zien zijn. We kwamen door een dorp wat aan een belangrijke verbindingsroute lag. Dit dorp was bezet geweest door de Russen….en dat was te zien… Dit was in de buurt van Zhitomir. Bij de stad aankomend waren er veel militairen op de straat, o.a. bij de checkpoint. Bij elke checkpoint waar we moesten stoppen (bij de meesten mochten we door, dankzij de stickers op de bus) deden de vrouwen het woord tegen de militairen. En dat was zo onbeschrijfelijk mooi.
Ter illustratie: we moesten stoppen bij een checkpoint voor Zhitomir, een militair komt naar ons toe met een gespannen gezicht en z’n geweer in de hand. Het raam geopend en er wordt gevraagd naar onze paspoorten. De vrouwen beginnen te praten en het gezicht van man smelt als sneeuw door de zon. Z’n ogen beginnen te stralen, we horen alleen ‘Hollande, Hollande’ zeggen…’Go go go’, zegt hij en we kunnen zo vrij door alles heen rijden. M’n verstand staat stil want nooit hebben we ons zo veilig en bewaard geweten als toen. Geen moment van enige gevaar of wat dan ook. We wisten hoe het lag en dat gaf volkomen volmaakte rust. Onze woorden zijn tekort, ons hart te klein en ons verstand te bekrompen om dit te kunnen vatten..
Ook in Zhitomir zagen we de gevolgen van een bombardement. Verschrikkelijk wat een leed!
Aangekomen in Zhitomir wachtte ons een zeer warm welkom! De twee vrouwen konden naar hun ernstig zieke moeder.
We kregen daar spullen mee voor familie van mensen die in Nederland zijn. Er zou ook een weduwnaar met twee meisjes met ons meegaan, om te vluchten naar Nederland. Mannen mogen maar onder heel beperkte voorwaarden het land uit. Dit was vooraf zo goed mogelijk gecheckt. Onder begeleiding van ons contact zijn we de stad weer uitgeleid en opnieuw ging het zoals bij de checkpoint, met de uitleg van de begeleider.
Na een lange reis van 7 uur rijden, kwamen we bij de grens. Onderweg was er, op velerlei vlak, weer heel veel te zien.
Bij de grens aangekomen wachtte er een hele lange rij met veel volle auto’s vluchtelingen en vrachtwagens. Maar ook hier was er wederom een andere weg te gaan dan gebruikelijk en we stonden binnen een minuut bij de douane van Oekraïne. Een bijzonder spannend en indrukwekkend moment, die een onuitwisbare indruk heeft achter gelaten met betrekking op de weduwnaar met zijn twee meisjes. Ik kan er heel eenvoudig over zijn: God, de Heere regeert en toont dat er werkelijk niets zonder Zijn wil geschied…Slava Bohu Slava Bohu!
Nadien zijn we naar de shelter gereden waar onze vrienden, want dat zijn ze naar zo’n reis en deze gebeurtenissen geworden, een overnachting kregen en wij naar een hotel waar een overheerlijke overmaat snitzel op ons stond te wachten. Zeer diep is de indruk van wat we gezien, gevoeld en ervaren hebben. Ontstellend wat er allemaal gebeurt, maar wat meer is, de warme banden, liefde en vriendschappen die we er ondervonden, gedeeld en ontstaan zijn met mensen die op verschillende plaatsen hun plek weten, door en alleen in het enige Fundament van dit alles…Soli Deo Gloria, Slava Bohu, Slava Bohu, Slava Bohu!
Ondertussen zijn de vluchtelingen op hun plek en wij veilig thuis!
Update vrachtwagen
Na een mooie, lange rit van bijna 3000 km kwamen we gistermiddag weer veilig thuis. We hebben er een goed en voldaan gevoel aan overgehouden. Dat geeft ons moed om het zo weer over te doen. Wie weet wat de toekomst ons biedt. We zijn dankbaar dat we iets mochten betekenen voor onze medemensen in nood, want dat is onze dure plicht.
15-04-2022
Update Bus 1 & 2 en Vrachtwagen
Na een intensieve dag, een goede nachtrust en een stevig ontbijt zijn we rond 7.30 uur gaan rijden. Na een half uurtje stonden bij de shelter van CRR (Christian Refugee Relief). De vluchtelingen stonden daar al op ons te wachten. Met een paar koffers bagage, een kat en goede moed, maar ook met de nodige emoties, zijn ze bij ons in de bus gestapt.
Na een voorspoedige reis van ongeveer twee uur hebben we onze eerste stop gemaakt. We hebben even wat gegeten en gedronken en de reis weer aangevangen. De reis mocht voorspoedig verlopen. Rond 18.00 uur hebben we samen gegeten en zijn verder gereden naar Staphorst, waar we rond 23.30 uur aankwamen. Op het eerste opvangadres verblijven mensen uit bus 1 en 2. Daar hebben we samen een taartje gegeten, omdat één van de chauffeurs jarig was. Daarna is bus 1 naar Kamperzeedijk gereden en bus 2 naar Rouveen om de andere mensen te brengen. Rond 1.00 uur waren we allen veilig thuis. SDG!
Bus 3 heeft vanmorgen een groepje mensen opgehaald bij het CRR. Zij vervolgen hun weg naar huis. Onderweg zullen ze nog iemand ophalen, die ook meegaat richting Staphorst.
Update vrachtwagen
Gisteren om 4.00 uur ging de wekker. Nadat we wat koffie hadden gebrouwen en opgefrist, zijn we rond 5.15 uur gaan rijden. Op twee verschillende plekken hebben we lege europallets geladen. Dit kostte nogal wat tijd. Na het laden zijn we daarom zo snel mogelijk naar de losplaats in Maagdenburg gegaan. Het was nog even spannend of we op tijd waren om te lossen, maar dat is gelukt. Rond 22.00 uur waren we leeg. Daarna zijn we naar Braunschweig gereden waar we vanmorgen om 7.00 uur een vracht lege pallets hebben geladen. Deze zijn voor pallethandel en -fabriek Kloek in Kampen. We hopen daar in de loop van de middag te lossen.
14-04-2022 – 8.30 uur
Update Bus 3
Vanwege ernstige familieomstandigheden moesten twee vluchtelingen onverwacht terug naar Zhitomir in Oekraïne. Vandaag hopen wij hen daar te brengen.
Het eerste deel van de route naar Przemysl hebben we samen gereden met de andere busjes. Vanaf het moment dat zij gelost hebben, zijn we zelf verder gegaan. Om 13.30 uur hadden we afgesproken in Przemysl, met Leander. Hij wachtte ons daar op, samen met nog 2 mannen, Serge en Johannes. Na een warme begroeting zijn we richting de grens vertrokken. Daar aangekomen wachtte een erg lange rij auto’s en vrachtwagens. Na wat informatie te hebben ingewonnen, bleek de wachttijd ongeveer 6 uur te zijn. Dit was voor ons te lang, omdat wij voor 22.00 uur (lokale tijd) in Ternopil moesten zijn in verband met de spertijd. We besloten daarom een andere grensovergang te nemen. Na een prachtige rit door een bijzonder mooie omgeving kwamen we bij de grens. Er stonden maar enkele auto’s te wachten en dat gaf hoop dat we er snel door zouden zijn. Maar helaas… de douaneambtenaren hebben zo hun eigen idee over hoe dat gaat. Beelden en foto’s uit het verleden met betrekking tot grenscontroles werden werkelijkheid. Statige, norste gezichten in strakke uniformen en dat alles met een trage bureaucratische snelheid. Na ook daar enige tijd gewacht hebben, mochten we eindelijk de controle in. Check… dubbel check… en dan nog een keer. En voordat het verkeerd gaat nog eens en om er dan zeker van te zijn, beginnen we een keer opnieuw. Bellen met de basis van ‘Jeugd met een opdracht’ in Ternopil om te laten bevestigen dat het goed zit en dan eindelijk komen de papieren terug mét de stempels die ons de toegang tot Oekraïne geven.
Dan rijd je het land in wat bloedt, huilt, bidt en werkt, handen vouwt en in elkaar slaat op velerlei wijze. Na een drukke, hectische rit kwamen we precies om 22.00 uur (lokale tijd) aan in de shelter van ‘Jeugd met een opdracht’ in Ternopil. Dankbaar en moe, na een reis van ongeveer 1700 km. We werden warm en liefdevol welkom gegeten. Er wachtte een heerlijke, warme maaltijd met als hoofdgerecht liefde! Na het eten kregen we een rondleiding door de shelter en was er een hartverwarmende ontmoeting met de leider van de shelter. Een onuitsprekelijke dankbaarheid om te mogen zien wat en hoe dit alles gebeurt. De wonderlijke gebeurtenissen waarin Gods hand zo sterk gezien wordt. In stille verwondering en blijdschap, met de tranen in onze ogen, mogen we dit zien, horen en voelen.
Na een zeer aangename nachtrust, stonden we vanmorgen om 6.00 uur op en maakten ons klaar voor vertrek. Er was voor een heerlijk ontbijt gezorgd, met wederom liefde als room op de koffie. En dan afscheid nemen, alsof je elkaar al jaren kent. Een band die gelegd is door een Onzichtbare Hand. Samen hebben we gebeden om Zijn bewaring, hulp en gunst voor de reis die ons staat te wachten naar Zhitomir. Zeer gesterkt en in alle rust, wetend dat Hij ons geleidt en alle dingen leidt naar Zijn raad. Hem daarin te mogen volgen, Hij doet wat goed is in Zijn oog.
13-04-2022 – 22.00 uur
Na een voorspoedige reis zijn we inmiddels aangekomen in ons hotel. Daar hopen we te overnachten. Nadat we gisteravond zijn vertrokken konden we goed doorrijden. Tegen de morgen hebben we een poosje in de file gestaan, daarna konden we zonder oponthoud onze weg vervolgen.
Rond 5.00 uur reden we de vrachtwagen voorbij. Deze was onderweg naar Przeworsk. Wij zouden richting Przemysl gaan, om daar de bussen te lossen. Ongeveer 300 km uit de grens bleek dat er een bus met aanhangwagen achter ons reed, die rechtstreeks doorging naar Kiev. We hebben contact gelegd met de chauffeur en overlegd om op een parkeerplaats de goederen over te laden in hun aanhangwagen.
De chauffeurs van de vrachtwagen kwamen op deze parkeerplaats voor een korte rustpauze. Nadat we elkaar kort hebben gesproken, zijn zij weer verder gereden. Ook bus 3 is kort daarop vertrokken. Zij reden door naar Ternopil en hadden nog een flinke rit voor de boeg. Rond 18.15 uur passeerde bus 3 de grens en rond 21.00 uur zijn zij veilig en zonder oponthoud aangekomen in Ternopil. Morgen hopen zij hun reis te vervolgen.
Bus 1 en 2 zijn doorgereden naar Rzeszów. Zij hebben de vluchtelingen die met hen mee zullen gaan gesproken en afspraken gemaakt voor morgen. Dan hopen zij weer terug te keren naar Staphorst.
Ook de vrachtwagen heeft z’n lading gelost en hoopt weer richting huis te gaan. Een deel van het eten is al in een bus geladen en wordt vandaag nog doorgebracht.
09-04-2022
.
Alle busjes zijn veilig terug in Staphorst! Vandaag hoopt er een deel van de vluchtelingen verder gebracht te worden naar de plaats waar hun onderdak geboden wordt.
08-04-2022 – 23.45uur
Update Bus 3
Vrijdagmorgen zaten we rond 5.00 uur aan het ontbijt. Rond 5.45 uur hadden we afgesproken bij het huis waar onze vluchtelingen verbleven. Rond 6.00 uur konden we de reis richting Staphorst aanvangen.
De eerste 150 km reden we binnendoor. We verlieten Roemenië en reden via een mooie route door Hongarije en Slowakije, Polen binnen. Ondanks wat kleine probleempjes met toiletbezoek en misselijkheid verliep de reis door Polen ook goed. Een kleine 50 km voor de opstapplaats van de laatste vijf vluchtelingen hebben we nog even wat gegeten bij de McDonald’s. Vervolgens hebben we in Wroclaw de vijf personen opgehaald en de reis naar Staphorst voortgezet.
08-04-2022 – 18.30 uur
Update Bus 1 & 2
Vrijdagmorgen vroeg ging de wekker. We hadden om 6.15 uur met onze gasten afgesproken. We moesten een half uur rijden voor we bij de opvang arriveerden. Het personeel had vrij snel in de gaten voor wie we kwamen. De opvanglocatie was een school/gymnasium, met op het buitenterrein tenten die verwarmd werden door dieselheaters: barre omstandigheden voor een gezin met tien kinderen, waaronder een baby van 8 maanden.
Onze gasten stonden te popelen om in te stappen, de kinderen met een rugzakje en de ouders met een wat grotere tas. Iets voor half 7 konden we vertrekken richting Staphorst. Onderweg worden wij als chauffeurs goed verzorgd met eten. We waren verbaasd toen er twee manden met brood/stokbrood voor de dag kwamen en een grote zak kaas en ham. Ze vermaken zich tijdens de reis met slapen, spelletjes spelen en er ontstaat een ware kleurwedstrijd op de achterbanken. Op moment van schrijven hebben we nog ruim 4,5 uur sturen voor de boeg.
07-04-2022 – 20.30 uur
Update Bus 3
We zijn woensdagavond om 19.00 uur vertrokken. We hadden een flinke rit voor de boeg, van ongeveer 1800 km. Door om beurten ongeveer 400 km te rijden, waren we na 18,5 uur op onze bestemming. We hebben achtereenvolgens Nederland, Duitsland, Tsjechië, Slowakije, Hongarije en Roemenië doorkruist.
Op de bestemming troffen we een kinderkamp/kinderopvang aan, waar in ieder geval twee Oekraïense families verbleven. Eén van deze families (oma, moeder en drie kinderen) gaat morgenochtend met ons mee richting Polen (Wroclaw). Deze familie heeft een eigen auto die we ook meenemen.
We werden hartelijk ontvangen en kregen direct eten en een slaapplaats aangeboden. Voor de slaapplaats hebben we beleefd bedankt, maar aan het eten waren we wel toe.
Van de tweede familie zijn er twee mannen die morgenochtend terugkeren naar Oekraïne en hun familie in Roemenië achterlaten.
In Polen staat, als het goed is, vijf personen klaar om mee te gaan naar Nederland. Het wordt nog wel even puzzelen om ze goed verdeeld in de auto’s te krijgen, maar dat zal vast gaan lukken.
07-04-2022 – 12.30 uur
Update Bus 1 & 2
De busjes zijn gisteravond rond 19.00 uur vertrokken uit Staphorst met een Oekraïense passagier, die we op het station van Krakau hebben afgezet. De reis verloopt tot nu toe voorspoedig, zonder tegenslag.
Vanochtend hebben we de goederen afgeleverd bij een opslagloods (in Polen) van onze contactpersoon, die ook twee opslagloodsen in Oekraïne heeft. Vanuit Polen vervoeren ze wekelijks 3 trailers met 25 ton aan goederen, vooral eten, naar Oekraïne.
We rijden nu in de Poolse wildernis richting Slowakije, waar we hopen te overnachten. Daarvandaan halen we morgenochtend 2 volwassenen en 10 kinderen op in een nabijgelegen grensdorp. Onze jongste gast is nog maar 8 maanden oud. Tijdens het rijden zien we midden in de wildernis een groot tentenkamp voor vluchtelingen, indrukwekkend…
02-04-2022
Alle busjes weer veilig in Staphorst! Sommige vluchtelingen zijn elders in het land gebracht om met hun familie herenigd te worden.
01-04-2022 – 22.30 uur
Het zit erop! Halverwege de terugreis hebben we een retourvracht geladen, om daarna het laatste stuk richting huis te rijden. Rond 22.00 uur waren we weer in Staphorst. Bijzonder dat we deze rit, van ruim 2700 km, zonder tegenslag konden en mochten rijden.
Het was mooi en dankbaar werk, maar tegelijkertijd ook dieptriest. Dat mensen elkaar dit aan kunnen doen…
01-04-2022 – 22.00 uur
Vanmorgen zijn bus 1 en 2 om 6.30 uur vertrokken richting de opvangshelter nabij de grens Polen/Oekraïne. Hier hebben we acht personen meegenomen, waaronder een opa en oma, dochter en kleindochter, een oma, dochter en kleindochter en een man van wie de vrouw al in Nederland is. Nadat deze mensen ingestapt zijn, zijn we doorgereden richting een opvangcentrum nabij Warschau. Deze route verliep geheel over binnenwegen. We reden door een prachtig besneeuwd landschap. De tijdelijke opvanglocatie nabij Warschau is gelegen in een bebost gebied. Op deze locatie aangekomen hebben we een moeder met drie dochters opgehaald. Na hier ook wat te hebben gegeten zijn we begonnen aan de terugreis richting Nederland. We zullen eerst richting Almelo rijden om daar de man in busje 1 af te zetten, bij een locatie waar zijn vrouw en kinderen al reeds verblijven. Hierna zullen we met elf personen doorrijden naar Staphorst om daar een gezin naar hun nieuwe verblijfplaats te brengen. De rest van de mensen zullen morgen naar hun eindbestemming vertrekken. We hopen op een voorspoedige terugreis en vannacht tussen 2 en 3 uur aan te komen in Staphorst.
Vanmorgen is bus 3 vanaf het hotel naar Barabas, de grensovergang Hongarije-Oekraïne, gegaan. Onderweg zijn we een rivier overgestoken met een heel ouderwetse pont. Bij de grens hebben we een tijd moeten wachten voordat de vluchtelingen echt de grens over waren. Dat was niet erg, we hadden even de tijd om diepe indrukken op te doen van de aankomst van de vluchtelingen te voet en de controle van de auto’s die Oekraïne uit kwamen. Maar ook van de mensen die met hun koffers en trolleys weer lopend terug gingen naar hun vaderland… Sommigen houden het niet vol… De vrouwen met kinderen die wij in de bus hebben, komen uit een stad ten noorden van Kiev, waar het heel gevaarlijk wordt vanwege beschietingen. Ze durfden niet langer meer te blijven. Man en zoon zijn achtergebleven om hun vaderland te verdedigen. Indrukwekkend… Vanaf 11.00 uur een tochtje van 1670 km voor de boeg… Gelukkig mag de reis tot nu toe voorspoedig verlopen. In drie dagen Nederland, Duitsland, Polen, Slowakije, Hongarije, Tsjechië doorkruist.
31-03-2022 – 21.00 uur
Rond de middag kwamen we aan op ons losadres. Dat was dit keer bij mensen thuis in een schuurtje. Deze mensen staan in nauw contact met een Duitser. Hij zorgt ervoor dat de goederen zo snel mogelijk in Oekraïne komen. Opnieuw was de dankbaarheid groot! Nadat alles was uitgeladen hebben we bij deze gastvrije mensen een bak koffie gedronken.
Vlak voordat we op ons losadres aankwamen, reden we de vrachtwagen voorbij. Een mooi moment om elkaar, zoveel kilometer van huis, met hetzelfde doel voor ogen, tegen te komen. Na het lossen van onze goederen zijn we nog even naar het losadres van de vrachtwagen gegaan en hebben we de mannen daar gesproken.
Voordat we op weg zijn gegaan richting de verschillende plaatsen om de vluchtelingen op te halen, zijn we bij een shelter geweest. In deze shelter, dichtbij de grens, krijgen vluchtelingen een eerste opvang. We hebben hier nieuwe contacten gelegd en goede gesprekken gevoerd.
Op dit moment zijn we onderweg naar de verschillende opstapplaatsen. Twee busjes rijden naar dezelfde plaats, het derde busjes rijdt nog een paar uur door. De mensen die we mee hopen te nemen, zullen op verschillende plaatsen in Nederland opgevangen worden.
We hopen op en bidden voor een voorspoedig verloop van de verdere reis.
31-03-2022 – 18.00 uur
De vrachtwagen is leeg en we zijn op de terugweg. De meeste spullen zijn al weer overgeladen en zullen zo snel mogelijk Oekraïne in gebracht worden, naar de plaatsen waar op dit moment de nood het hoogst is. De mensen zijn dankbaar. Dat we met hen dankbaar zijn en de grote Gever hiervan de eer geven!
31-03-2022 – 14.00 uur
De reis is voorspoedig verlopen. Zowel de vrachtwagen als de drie busjes zijn aangekomen op de plek van bestemming. En hoe mooi is het om elkaar vlak voor de eindbestemming voorbij te rijden en op de eindbestemming te ontmoeten!
Ondertussen staat er een vrachtwagen klaar die onze goederen direct alweer inlaadt en verder brengt.
26-03-2022 – 1.30 uur
We rijden met bus 3 bijna Staphorst binnen. Bus 2 komt een half uur achter ons aan. Beide moeten we de vluchtelingen nog naar hun onderkomen brengen. Bus 1 heeft de mensen al naar Groot Ammers gebracht en zijn alweer thuis.
Al met al hebben we een voorspoedige reis gehad.
25-03-2022 – 18.00 uur
Donderdag, nadat we de goederen hebben gelost, is er een verdeling van de busjes gemaakt. Eén busje is toen alvast teruggereden richting hun 1e pik-op-punt, zodat ze de volgende dag minder ver hoefden te rijden. De andere twee busjes zijn naar de grens gereden. Daar hebben we (na een goed bord patat van de mensen uit Genemuiden), contact kunnen leggen met andere mensen en ervoor gezorgd dat we drie volle busjes hadden voor de terugreis.
De situatie rondom de grens en de opvangplekken heeft indruk gemaakt. We zagen rijen bedden met vrouwen en kinderen. Er was een enkele oude man te zien, verder geen mannen. De vluchtelingen kwamen met bussen vol aan en werden daar goed opgevangen Vanuit daar worden ze weer verspreid verder Polen in. Goed om te zien hoe daar aan de buitenkant wat betreft eten en drinken, veel werd geregeld door vrijwilligers. Niemand die er honger hoefde te lijden. We hebben een goed beeld gekregen en goede contacten kunnen leggen voor eventuele volgende ritten.
De vier personen bij de grens hebben in een matige hotelkamer een fantastische nacht gemaakt. Iedereen was er aan toe. Eén bus heeft in de grensregio op twee verschillende plekken vier personen opgepikt en in Warschau nog twee personen.
De andere bus moest wachten op enkele kinderen die de grens nog moesten passeren. Ook dit ging voorspoedig. Ze werden uitgebreid gecheckt door de politie, i.v.m. mensensmokkel. Nadien is ook deze bus richting Warschau gereden voor nog enkele personen.
De bus, die de vorige dag al een eindje teruggereden is, was rond 19.30 uur in het hotel. Zij hebben de volgende ochtend om 6 uur de eerste mensen opgehaald in Krakow. Daarna zijn ze doorgereden naar een 2e locaties om daar nog enkelen mensen op te halen.
..
Op het moment van schrijven zijn alle drie de busjes onderweg naar Nederland. De eerste bus hoopt in de avond aan te komen, de andere twee in de nacht.
We zijn allen blij iets voor deze mensen te kunnen betekenen. We beseffen dat het op het grote geheel maar heel weinig is, maar deze mensen zijn erg blij. Het is schrijnend om te zien hoe kinderen, zonder vader, ver van huis moeten en hoe oudere mensen, gehecht aan hun woonplaats, alles achter moeten laten. Dit geeft grote onzekerheid en verdriet, wat ook merkbaar is.
24-03-2022 – 17.00 uur
Op 23 maart vertrokken opnieuw drie busjes naar Polen. ’s Middags hadden we al twee busjes uit Dordrecht naar Staphorst gehaald. Na een bak koffie kregen we nog wat instructies en een aantal handige tips, mede door de de ervaringen van eerdere reizen naar Polen. Voordat we vertrokken, hebben we samen met familie en andere belangstellenden Psalm 121:1 en Psalm 134:3 gezongen. Na een gebed was het tijd voor afscheid en om 22.00 uur zijn we vertrokken naar Polen.
De reis verliep voorspoedig. We zijn een aantal keer even gestopt, maar het grootste stuk konden we in één keer doorrijden. Rond half zes reden we de grens tussen Duitsland en Polen over en uiteindelijk kwamen we op 24 maart om 11.58 uur aan op het losadres, waar we vriendelijk en dankbaar werden ontvangen. Nadat de goederen waren gelost, hebben we nog een mooi gesprek gehad. We kregen te horen dat de goederen die wij hebben aangeleverd, morgen Oekraïne in gaan. Eén van ons vroeg waar de medische spullen, die begin deze week door de vrachtwagen geleverd zijn, eigenlijk heen gaan. Deze worden naar een soort tussendepot gebracht, waarna ze aan ziekenhuizen worden geleverd. Er gaat ook een deel zelfs naar de frontlinie, waaronder Marioepol.
.
Een aantal kinderen had tekeningen gemaakt voor ons, omdat ze zo dankbaar waren voor de hulp. We zijn samen met de tekeningen op de foto geweest.
Om 13.45 uur zijn we weer vertrokken. Wij hopen op een goede en veilige terugreis!
23-03-2022 – 22.00 uur
Vanavond (23-03) rond 22.00 uur zijn opnieuw drie busjes met goederen vertrokken naar Polen. Twee busjes met goederen zijn ter beschikking gesteld door mensen uit Dordrecht. Draagt u de zes chauffeurs op in uw gebed aan de overste Leidsman, voor een goede reis en een behouden aan- en terugkomst
23-03-2022 – 16.00
Weer veilig terug in Staphorst!
22-03-2022 – 10.30 uur
De vrachtwagen is gelost. Ze waren oprecht blij met de goederen. Het grootste gedeelte is alweer ingeladen om het over de grens te brengen.
We zijn ondertussen met de terugreis begonnen.
21-03-2022 – 23.00 uur
De vrachtwagen heeft zojuist de plaats van bestemming bereikt.
21-03-2022 – Slot van onze reis.
Zondagmorgen rond 0.30 uur mochten we aankomen op de plaats waar we de vluchtelingen zouden onderbrengen. Tijdens de terugreis hebben we verschillende etenswaren van hen gekregen. Dat ze, ondanks het kleine beetje wat ze bij zich hadden, erop aandrongen om het aan te nemen, vonden we bijzonder om mee te maken. Het ontroerde ons. Ook omdat we zelf aangaven dat we genoeg bij ons hadden en dat het niet nodig was.
Op de opvangplek hebben we verschillende dingen besproken, waaronder de communicatie. Deze mensen spreken, op enkele woorden na, alleen Russisch. Hierna hebben we afscheid van ze genomen en zijn beide huiswaarts gekeerd. Dankbaar voor de goed verlopen reis en mooi om te zien hoe dankbaar ze waren dat ze geholpen werden…
19-03-2022 – 18.00 uur
Ondertussen zijn we alweer dik 2 uur op de terugweg inclusief de vier vrouwen. We gaan zo even stoppen om te eten en daarna weer verder richting Staphorst. Nog ongeveer 6 uurtjes rijden. We hopen dat de rest van de reis net zo vlot en voorspoedig verloopt als de heenweg.
19-03-2022 – 10.00 uur
Vanmorgen zijn we rond 6.00 uur vertrokken. De reis loopt voorspoedig. De vluchtelingen proberen zo snel mogelijk weg te komen en zijn al een stuk Polen in getrokken. In Praag zullen we onze vluchtelingen ontmoeten.
19-03-2022 – Slot van onze eerste reis.
Zowel de chauffeurs als de vluchtelingen zijn allemaal behouden in Staphorst aangekomen.
Bus 1 is donderdagavond om 23.15 uur gearriveerd in Staphorst. De zeven vluchtelingen hebben onderdak gekregen in Staphorst. Het gaat hier om moeders met (jonge) kinderen waaronder een baby van 4 maanden. Ze zijn echt dankbaar! ‘Is dit hele huis voor ons…?’
Bussen 2 en 3 zijn gearriveerd rond 2.15 uur. Drie vluchtelingen zijn (op eigen verzoek) direct verder gebracht naar een familielid in Huizen. De overige negen vluchtelingen zijn naar een ander opvangadres in Staphorst gebracht om wat nachtrust te krijgen. Wat waren ze na de lange reis blij met de badkamer en schone bedden! Voor deze mensen was reeds opvang geregeld in Kerkwerve (Zeeland) en Stolwijk (Zuid-Holland). Ze zijn hier de volgende dag naartoe gebracht. Één jonge vrouw heeft onderdak gekregen in Staphorst.
Gedurende de reis werd er steeds meer duidelijk over de achtergrond van de vluchtelingen. Schrijnende situaties kwamen openbaar. Zo waren er drie oudere mensen in het bezit van enkel een boodschappentas. Hierin zaten wat directe bezittingen, de rest zijn ze kwijt. Ook waren twee pubers van 15 en 17 aan boord, waarvan de vader én moeder naar het oorlogsfront zijn vertrokken. De twee pubers moesten achterblijven in een gebied vol oorlogsdreiging. Ze zijn nu niet alleen hun huis en haard kwijt, maar missen ook de aanwezigheid en broodnodige sturing van hun ouders. De leegte en onzekerheid was in de ogen af te lezen…
Zo mochten de chauffeurs wél weer verenigd worden met hun geliefden in Staphorst. Wat een schril contrast met de vrouwen en kinderen die hun man en vader achter hebben moeten laten en nu in grote onzekerheid leven.
Een onverdiend onderscheid. Deo Gratias…
18-03-2022 – 02.30 uur (Bus 2 en 3)
Ook bus 2 en 3 weer veilig terug in Staphorst!
17-03-2022 – 23.00 (Bus 1)
Weer in Staphorst! SDG!
17-03-2022 – 22.00 uur (Bus 2 en 3)
Na het uitladen van de goederen zijn de busjes uit elkaar gegaan en hebben we in twee verschillende plaatsen overnacht.
We zijn vanmorgen om 5.30 uur vertrokken. Bus 2 en 3 moesten relatief dicht bij elkaar een aantal vluchtelingen ophalen. Er waren meteen twee verrassingen: Op de afgesproken plek voor bus 2 stonden in plaats van 4, maar liefst 8 personen te wachten. En op de afgesproken plek voor bus 3 stond er in plaats drie personen, niemand te wachten. Na telefonisch contact begrepen we dat deze drie mensen op een andere bus waren gestapt en ze al dicht bij de Duitse grens waren. We hebben ook direct het andere adres voor bus 2 gecheckt, ook deze mensen bleken al vertrokken. Daardoor ontstond er genoeg ruimte om alle 8 personen in één keer mee te nemen.
Het gaat in dit geval om een perfect Engels sprekende, alleenstaande vrouw van 31 jaar met haar 15-jarige broer. Zij heeft zich ook ontfermd over twee pubers van 15 en 17 jaar. De extra personen die we konden meenemen waren twee moeders (zussen) met elk een kind van 4 jaar. Ze komen allemaal uit de plek Zhytomyr een stad ten westen van Kiev. Heel begrijpelijk dat de opluchting groot was! Na de tegenvaller van de twee ‘lege’ adressen was dit voor iedereen een opsteker.
Veel vluchtelingen kiezen ervoor om een eerdere mogelijkheid aan te grijpen, ondanks dat er een bepaalde tijd beloofd is. Dit laat zien dat het vele, fantastische werk van o.a. Cor Ploeg niet alleen intensief is, maar ook heel ingewikkeld. Ook geeft het aan dat de nood erg hoog is en mensen ertoe gedreven worden om maar elke mogelijkheid aan te grijpen, ondanks gemaakte afspraken…
Vervolgens zijn we naar Warschau gereden. Eerst hebben we drie mensen van ca. 65 jaar opgehaald. Zij komen uit Sumy, een plek aan de oostkant van Oekraïne. Daarna een meisje van 18, zij komt evenals de acht passagiers, uit Zhytomyr, maar is helemaal alleen. Met name bij deze mensen kunnen we merken dat de oorlogssituatie diepe sporen trekt in hun levens. Het is pijnlijk om het verdriet, de angst en onzekerheid in de ogen te moeten lezen.
De terugreis mag voorspoedig verlopen. Op het moment van schrijven rijden we midden in Duitsland en hebben we nog 4 uur te gaan. Verwachte aankomsttijd is vannacht tussen 2 en 3 uur. Deo Volente.
17-03-2022 – 13.00 uur
Gisteravond hebben we besloten om ons op te splitsen in twee groepen. Dit omdat we op diverse plekken de mensen moeten ophalen.
Bus 1 is vanmorgen om half 7 vertrokken uit het hotel in Rzeszów. De vluchtelingen sliepen in hetzelfde hotel waar wij verbleven. Een aantal van hebben hebben we gesproken. Wat een verdriet bij deze mensen.
Zeven vluchtelingen hebben we opgehaald uit een kamp bij Przemsyl. Voorheen was dit een winkelcentrum. Nu stonden er allemaal bedden, dicht naast elkaar en verbleven er vrouwen en kinderen.
De groep vluchtelingen die met ons meegaat, bestaat uit twee moeders en vijf kinderen, waaronder een baby van vier maanden.
Inmiddels zijn we met de auto vol onderweg naar Nederland. Met de eerste stop achter de rug hebben we nog 1000 km. te gaan. Tot nu toe mag de reis voorspoedig verlopen.
Van bus 2 en 3 volgt nog een update.
16-03-2022 – 16.30 uur
Update van onze mensen vanuit Polen:
Dinsdagavond om 19.00 uur hebben we de busjes ingeladen. Rond 21.00 uur vertrokken we vanaf de Klaas Kloosterweg. Bijzonder ontroerend was het moment van afscheid, waarbij er voor ons werd gebeden en Psalm 133:3 en 134:3 werd (toe)gezongen.
De reis verliep voorspoedig. Om de 2 à 3 uur was er een korte stop en rond 5.30 uur passeerden we de Poolse grens. Rond 8.00 uur hebben we het (door de dames geregeld) ontbijt gebruikt bij een wegrestaurant. Vervolgens zijn we verder gereisd naar Rzeszów, de losplaats voor de geladen goederen. Ondertussen was Ruslan Garban in kennis gesteld van onze verwachte aankomsttijd, namelijk 12.00 uur. Hij is degene die de transporten vanuit Polen naar Oekraïne regelt.
Ruslan Garban had verschillende Polen geregeld om ons op te vangen. Het uitladen verliep vlot. Binnen een half uur stonden er acht pallets gereed. Deze worden vanmiddag nog vervoerd naar plaatsen waar de nood op dit moment het hoogst is.
Dit is bijzonder werk. We zijn dankbaar dat het tot dusver zo goed mocht verlopen en we dit kunnen en mogen doen.
Nu de volgende stap: het ophalen van twintig ontheemden, met drie busjes, op zes verschillende locaties. Hiervoor zullen we ons gaan opsplitsen in verschillende routes.
Wordt vervolgd!
16-03-2022 – 06.00 uur
De reis verloopt voorspoedig, we zijn inmiddels in Polen. Nog ruim 500 km te gaan tot aan de losplaats.
15-03-2022 – 22.00 uur
Na de bussen volgeladen te hebben met goederen zijn we onderweg!